Zomerbui

Mijn goede voornemen voor dit jaar is al aan het verregenen. In de voortuin. Na jaren trouwe dienst heb ik mijn eenvoudige tweezits-bankje vervangen en wilde deze aan de kringloopwinkel geven. Maar de firma stuurde twee oudere mannen en die haalden hun neus op voor mijn charmante tweezitter. Ze weigerden het bankje mee te nemen. Nu staat het meubel tot ver na nieuwjaar in de voortuin te wachten op de goedheid van de mannen van het grofvuil. Probeer dat maar eens niet persoonlijk op te vatten. Ik grinnik om mijn reikhalzende pogingen iets voor het milieu te betekenen. Zo heb ik van de week een waterbesparende douchekop aangeschaft. Het voorwerp wordt aanbevolen als zomerbuitje. Daar blijkt geen woord mee gelogen. Het vriendelijk bedoelde straaltje komt nauwelijks door mijn te wassen haardos heen. Ik weet het, mijn koddige trachten de aarde te redden valt in het niet bij de grootvervuilers van deze wereld. Bovendien heeft een wezen zonder nageslacht al een milieuprijs verdiend, beweert een beroemde schrijvende bioloog. Dus mijn voetafdruk op deze planeet is toch al nauwelijks waarneembaar. Verdere persoonlijke offers zijn derhalve van weinig betekenis. Ga ik daarom gaatjes bijprikken in mijn douchekop? Of maak ik iedere douchebeurt pret met het zinloze zomerbuitje? Ja, ik blijf me verwonderen en dat maakt deze douchekop al zinvol. Een zomerbuitje in de winter, het leven is wondermooi.