Wedstrijd

Op alle niveaus is er sprake van concurrentie, dat is de conclusie van het rapport van de commissie-van Rijn over de publieke omroep. Wat een trefzekere waarneming. De rivaliteit speelt niet alleen tussen omroepen en programma’s, maar er is ook strijd tussen collega’s onderling. Ergens is dat natuurlijk logisch in een medialandschap. Er moet gescoord worden en voor jou tien anderen. Maar wedijver zal ongetwijfeld de grondtoon in veel bedrijven zijn. Zelfs binnen menselijke relaties zijn krachtmetingen aan de orde van de dag. Daarom is het zo’n boeiende constatering. Want die altijd en overal op de loer liggende concurrentie zorgt uiteraard voor angst. Vaak heb je dat niet eens door, als een kikker in een langzaam heter wordende pan. Ondanks jezelf word ook jij in de wedstrijd geduwd. Het gevolg is dat je je aangeboren gulheid verliest. Net als in een gezin waar de kinderen de liefde van de ouders moeten verdienen, gaan collega’s met een scheef oog kijken naar degene die bijvoorbeeld wel op dienstreis mag. Van medevreugde is dan geen sprake meer. Aan ingewikkelde systemen kun je zelf niets doen, maar gelukkig valt medevreugde gewoon te oefenen. Misschien een mooie training voor de komende veertigdagentijd. Onbekommerde gulheid en relativerende zelfspot helpen zowel een bedrijf als onszelf. Wie even stopt met ijverig het goed te willen doen, zal waarschijnlijk vanzelf het goede gaan doen.