Wakker
Het opstandingsverhaal is eeuwenoud, maar het lijkt net alsof het plaatsvindt in deze coronatijd. ‘Raak mij niet aan’, zegt Jezus tegen zijn dierbare Maria van Magdala. Noli me tangere. Wie ooit het Catharijneconvent in Utrecht betrad, kwam een bronzen beeld van Jezus tegen. Een naakte man, zittend op de grond die zijn handen beschermend voor zijn gezicht houdt. Zijn ogen lijken op die van een kwetsbaar kuiken dat uit het ei kruipt. Te veel lentelicht na die oorverdovende stilte. Dit ontroerende kunstwerk is van Erzsébet Baerveldt en heet Noli me tangere. Het is alsof Jezus verbijsterd is. Het avontuur gaat door! De mens is nog steeds gewond, maar toch onherkenbaar nieuw, zo blijkt uit de reactie van Maria. Zij herkent haar grote liefde niet meteen. Hoe zullen wij elkaar zien als deze crisistijd voorbij is? Hoe gaan we straks met de aarde om, die zo weldadig opgeveerd is tijdens onze stille tijd? Of willen we gewoon op de oude voet verder? Ik warm me aan Maria. Aan dat ene woordje van haar. Voor mij is het de meest aangrijpende tekst in dat hele dikke boek: ‘Rabboeni!’ De schellen vallen haar van de ogen. Maria ziet haar meester. Wat een intiem moment. Twee mensen die elkaar innig liefhebben ontwaken. De menselijke verrijzenis. Dit verhaal nodigt ons uit tot wakkere tederheid. Het is Pasen. Het is tijd.