Vragen
Zomaar een alledaags gebeurtenisje waar geen touw of conclusie aan vast geknoopt kan worden. Het overkomt me de laatste tijd trouwens steeds vaker dat ik met een vraag blijf rondlopen waarop geen antwoord komt. Zoals die over een vriend die in de vroege lente is verongelukt door een onwaarschijnlijk verkeersongeluk. Inmiddels is het maanden geleden, maar deze dramatische gebeurtenis blijft maar als een vraagteken met me mee wandelen.
Maar vorige week bevond ik mij in een zwembad. Ik niet alleen. Meer mensen genoten van het heerlijke weer en het heldere water. Zo ook wespen en vliegen. Telkens weer vlogen er insecten het water in. En iedere keer viste ik beestje voor beestje op en legde ze op het droge, de verbijsterde blikken van de omstanders negerend. Puur impulsief was het. Mijn waarom was zoek. De diertjes vlogen vervolgens blij en opgedroogd weg. Maar plots was daar een man die mij woedend aankeek en mijn laatst geredde dier zorgvuldig met scheppen water verzoop. Hij begreep duidelijk niet wat mij bezielde. En ik heb geen idee wat hem dreef. Normaal zou ik die vraag onmiddellijk stellen. Maar de man was weg voor ik het wist. Weer een onbeantwoorde vraag. Zowel voor hem als voor mij. Een open einde. Verwijlen bij vragen, niet jagen op verklaringen. Waaromloos de herfst in. Leven zonder antwoorden, zullen we die ruimte eens een poosje verkennen?