Vertrouwen

Mijn baas is ervandoor. Nou ja, hij zit nog steeds op de werkvloer, dus dat is een tikje verwarrend. Hij is nu manager van de afdeling levensbeschouwing. Goed nieuws, want zijn speelse gedrevenheid zal voor ons genre wonderen doen. Maar nu ben ik mijn eindredacteur kwijt. De lege plek die hij achterlaat is nog niet opgevuld. Nu zal dat opvullen ook niet meevallen, want mijn baas was volkomen uniek. Speels en gedreven dus. Ook beschikt hij over een eigenschap die onontbeerlijk is voor een leider, maar die ik helaas hoogst zelden tegenkom: vertrouwen. Hoe moeilijk kan het zijn? Onmogelijk, als je de talloze machteloze leiderschapscursussen langs ziet trekken. Het kijken naar een filmpje op internet zou volstaan. Dan krijg je meteen een tien voor je cursus. In dat filmpje is te zien hoe Leonard Bernstein de Wiener Pfilharmoniker dirigeert. Symfonie 88 van Haydn. Hij heft zijn handen, kijkt naar zijn uitmuntende musici en besluit kennelijk spontaan dat ze het wel zonder hem kunnen. Het enige wat hij nog doet is de aan zet zijnde muzikanten aankijken. Hij glimlacht en flirt met ze. Hij geniet van al dat talent voor zijn neus. De spelers doen waar ze goed in zijn en laven zich aan die mooie kop. Zijn vertrouwen schenkt hun krachtige zelfverzekerdheid. Losse handen en levensvreugde. Thats’ all. Nou, zo’n aanvoerder zoek ik dus. Iemand? https://www.youtube.com/watch?v=4WvTQb4MonI