Verjaardag

We zouden gaan lunchen op m’n verjaardag. Maar zoals verwacht loopt alles anders. Dat leer je wel op mijn leeftijd. Terwijl ik de hippe tent afzeg, kleedt hij zich voor de uitvaart van z’n vader. En hij stuurt me een Amerikaanse podcast. Een boeiende monoloog waarin over de dood wordt gemijmerd. Het verrast me, zoveel reflectie van die goede vriend die ik aanzag voor de bestuurder die hij altijd was. Maar zoals verwacht loopt alles anders. Hij verbaast zichzelf ook. Nooit had hij gedacht zo trouw en nabij zijn zieke vader tot het einde te verzorgen. Dat had je hem tien jaar geleden niet moeten vragen. Aangekoekt slijm verwijderen uit de mond van je benauwde vader, het idee alleen al. Gisteren spraken we nog over die boeiende tv-serie over de ontwikkeling van de mens. Die altijd heerlijke bioloog met zijn nuchtere commentaar: ‘We gebruiken alleen onze hersenen. In tegenstelling tot andere wezens die hun klauwen en tanden gebruiken. Of heel snel muteren. Een verregaande vorm van ultraspecialisatie waardoor het fataal met ons kan aflopen.’ Ja, de afloop. En je verjaardag. Een béétje goeie vriend begrijpt dat een verhaal over de dood voor mij een mooi verjaardagsgeschenk is. Ik luister naar de podcast. We worden opgeroepen om niet te wachten met het uiten van onze liefde. Waarom dus niet ook dat warme hart van ons gebruiken?