Van kijken naar zien
Het motto dat al jaren meegaat draag ik nu ook 2020 in: we zien wel, anders kijken we wel. De rijpe concertvriend van weleer zei het wat plechtiger, maar het kwam op hetzelfde neer: ‘We handelen naar bevind van zaken’. Het heeft geen zin om jezelf bij voorbaat al dicht te kitten met zorgen, mitsen en maren. Zijn geruststellende wijsheid heb ik ook nog steeds op zak. ‘Wat weet ik ervan?’, sprak hij als de discussiegemoederen te hoog opliepen. De openheid van het niet-weten bracht deze dierbare vriend veel wonderen op zijn levenspad. In het Catharijneconvent in Utrecht start binnenkort een tentoonstelling over wonderen. Volgens het woordenboek is een wonder een ‘manifestatie van een bijzondere kracht, afwijkend of zelfs in strijd met het gewone.’ Heel boeiend natuurlijk, maar mij interesseert vooral ons eigen vermogen om open te staan voor dat zogenaamde ongewone. Misschien is alles al ongewoon en krijgen we de nieuwjaars-uitnodiging de brillenglazen van onze waarneming schoon te maken. ‘Als je kijkt zie je nog niet, als je ziet grijpt het je aan’, sprak de dichter Willem Hussum. Het zogenaamde alledaagse kan zo aangrijpend zijn dat je al je beslommeringen staken moet. Misschien raken we dit jaar wel geheel ongeschikt voor de ‘gewone’ routine omdat we voortdurend met open mond staan te talmen. Onhandig! Nou ja, we kijken wel. En anders zien we wel.