Systeemverlater

Slagroom kloppen is voor mij geen alledaagse bezigheid. Boven de kom verwonder ik me over de veranderende substantie tussen de draaiende gardes. Net als vroeger, toen de magie van huisgemaakte heerlijkheden door mijn moeder werd beoefend. Dat was pure intelligente innigheid. Nu ik mijn slagroom langzaam op zie stijven, besef ik hoeveel wonderen we door ons huidige haastige leven mislopen. Ik was vergeten hoeveel vreugde ik beleef aan het toveren met smaken en het spelen met voedselcombinaties. Door onze efficiënte kant-en-klaar-mentaliteit lijkt het onttoverd universum een voldongen feit. Of is er een weg terug? Dat zou ‘systeemverlaters’ van ons maken, een nieuwe term voor een eeuwenlang beproefd romantisch verlangen. Uit een vast patroon stappen vergt een hoop eigenwijsheid en wakkerheid. Maar heb je het eenmaal gedaan, dan blijkt het heel natuurlijk te zijn. Zo werd een knappe Amerikaanse wetenschapper wakker geschud door zijn zoontje met wie hij een brug van lego aan het bouwen was. Omdat het bouwwerk scheef stond, wilde hij een extra blokje pakken. Maar zijn zoontje had er al een blokje áf gehaald: een veel efficiëntere oplossing die niet in hem was opgekomen. Dit was het begin van een reeks schrandere onderzoeken naar ‘vooruitgang’.  Er is veel opwinding over kunstmatige intelligentie. Nu ik met voedsel tover, realiseer ik me dat de mens beschikt over iets unieks: intens zintuigelijk, eigenhandig vormgegeven kunstzinnige intelligentie.

   « Artikelen overzicht