Speurtocht
Na Pasen is het stil geworden. De leerlingen van Jezus zwijgen. En hier bij ons is het nu ook een tijdje rustig. Na de vele passies en paasvieringen duurt het even voor het hemelvaart is. Die leegte ervaar ik als wonderlijk weldadig. Nu ik me afzonder realiseer ik me dat ik wacht, al weet ik niet waarop. Ik zie die twee volgelingen van Jezus voor me. Ze waren op weg naar de stad Emmaüs. Hun waarneming was beslagen. Ze zagen niet helder. Misschien kwam dat door hun teleurstelling over de tegenvallende resultaten van hun hooggespannen verwachtingen. Wellicht waren ze al in gedachten bij het einddoel van hun reis. In ieder geval was hun innerlijk oog niet gericht op de plek waar ze zich bevonden. Daarom hadden ze niet door dat Jezus tussen hen in liep. Was hij anders dan hoe ze gewoonlijk tegen hem aankeken? Bleef hij daarom verborgen? Je zou er somber van kunnen worden. Of opgewonden! Wat een buitenkans zit er in dit verhaal. Soms, als ik in de ogen van een bijzonder mens kijk, heb ik de sensatie dat het licht van Christus zich bij ons voegt. Eerlijk gezegd heb ik niks beters te doen. Kennelijk reikhals ik naar die momenten. Waar herkent u het licht? In deze stille tijd na het eieren zoeken is dat de spannendste speurtocht. Let maar op.