Patatje oorlog

Mijn kinderhuiver over het hemelvaartverhaal mag misschien wat zijn afgenomen, de volwassen rillingen zijn tegenwoordig ook niet van de lucht. Van de lucht, interessante uitdrukking in dit verband. De Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst meldt dat Chinese spionagesatellieten zo goed zijn, dat China vanuit de ruimte kan zien of we ons bord al leeg hebben. De overtuiging dat er boven over ons gewaakt wordt, heeft een heel andere lading gekregen. Je zou ervan in paniek kunnen raken, maar een mens heeft de vrijheid om te kiezen en mijn keuze is verwondering. Wonderlijk toch, hoe lang het in dit land al vrede is. Wie niet voor zijn leven hoeft te vechten, krijgt de gelegenheid om naar de hemel te staren. Ik ken een geestelijke die daar een liefhebberij van maakt. Van alle mogelijke wolkenpartijen en blauwe luchten neemt hij foto’s. Hij geniet van de overeenkomst tussen het telkens veranderende uitspansel en onze geest. Wolken en gedachten gaan en komen. Daarachter schijn de zon, in ons geval ons ‘Christusbewustzijn’, om het even kort te formuleren. Jammer is het dat we wel de wolken van de ander zien, maar zelden die van onszelf. De jij-bak is misschien de oorzaak van alle oorlogen. Wie vaker naar de hemel staart, zal de wens van Loesje steunen: ‘Dacht iedereen bij oorlog maar aan patat.’ Huub Oosterhuis zei het zo: ‘Zien, soms even.’