Paarden stelen

Met de bus toog ik naar de grote stad. Daar nam ik de benenwagen. Lekker groen. Bovendien maak je zo beduidend meer mee dan in de file. Zo voegde een man me toe: ‘Give me one night!’ Nu ben ik van de generatie negeren-is-vooruitzien. Als mijn broers een grapje uithaalden, was de opvoedmantra immer: ‘Niet op reageren.’ Daar blijk je je tegenstrever inderdaad binnen de kortste keren briesend mee op de kast te krijgen. Staaltje passieve agressie in feite. Maar deze Mokumse medewandelaar zag ik stiekem niet als een tegenstrever. Geef me één nacht. Goeie zin. Werkte niet alleen op m’n schaterspieren, maar ook op m’n fantasie. Bij navraag onder soortgenoten bleek echter dat veel vrouwen deze opmerking als hoogst aanmatigend weten te beleven. Ooit hebben we kennelijk geleerd om alles zo persoonlijk mogelijk op te vatten. Maar de gadeslager in ons is in staat te zien dat er tussen een daad of opmerking en onze reactie erop, ruimte zit. We kunnen kiezen tussen gekrenkt of gevleid zijn. Zelf houd ik het meest van degene bij wie je niet goed weet te schiften. ‘Met jou is het goed paarden stelen’, zei mijn beste vriend me vaak. Klonk gevaarlijk, maar knus. Intiem wordt het als je ‘zonder jou is het ook niks’ tegen elkaar kunt zeggen en dan samen niet meer bij komt van de lach.