Open

In de krant zegt een voormalig baas van mij dat veel televisiepresentatoren neuroses ontwikkelen omdat ze gaan denken dat ze heel wat zijn. Zelf denk ik van tv niet wonderlijk te zijn geworden. Ik was het al. Daar heb ik de beeldbuis niet voor nodig. Erkenning van de baas krijg je toch niet. Dat leert m’n kat me al jaren via z’n laconieke achterkant. Mijn neurose is die overweldigende nieuwsgierigheid van inmiddels een halve eeuw. Nu hoorden we in de fantastische serie van Govert Schilling over de ontwikkeling van de mens dat niets menselijks mij vreemd is. De eerste mensachtigen zijn de aardbol gaan bereizen uit pure curiositeit. Migratie is van alle tijden, maar de oorsprong is niet oorlog of honger. De mens is weetgraag. Ik vond het ontroerend dat te vernemen. Zelf lijd ik soms onder die weetgierige eigenschap. Ik hoor mezelf weleens mompelen dat ik het druk heb, maar als ik dan in m’n agenda kijk bleek ik gewoon een aantal mooie ontmoetingen met goede vrienden te hebben gehad. Na zo’n heerlijk tweegesprek ben ik toch uitgeput. Het is alsof de energie van de ander bezit van me neemt. Een soort migratie van mens naar mens. Eigenlijk best een inspirerende gedachte. M’n grenzen dichtgooien zou jammer zijn. Open ontmoetingen op of achter de buis, mij maakt het niet uit. Kom er maar in.