Onderzoek
Ooit vertelde een vrouw me dat ze eens als klein meisje, tijdens een wandeling met haar vader, getuige was van een jager die een wild zwijn doodschoot. Geschrokken vroeg ze aan haar vader: ‘Mag dat?’ Waarop de man haar een belangrijke levensles leerde, waarmee ze tot op hoge leeftijd een gerenommeerd kinderpsychologe zou blijven: ‘Het gaat er niet om of ik vind of dit wel of niet mag, het doet er ook niet toe of de politie het verbiedt. Waar het op aankomt, is of jij zelf ervaart of dit geoorloofd is.’ Daarop keerde het meisje even naar binnen en constateerde dat haar innerlijke wegwijzer de daad van de jager afkeurde. Hoe zou het kind op dat moment gekeken hebben? Op die vraag krijg ik vandaag antwoord. Via social media zie ik namelijk een filmpje waarin jongetjes van een jaar of acht geconfronteerd worden met een meisje. Hen wordt gevraagd het meisje te omschrijven en haar wang te aaien. Vervolgens krijgen ze de opdracht haar te slaan. En dan gebeurt het: hun blik keert naar binnen, ze onderzoeken zichzelf en komen allen tot de conclusie dat ze het meisje niet gaan slaan. Dat aarzelende zelfonderzoek en de daaropvolgende stelligheid van de jongetjes is hartverwarmend om te zien. Blijkbaar is er in ons een innerlijk weten geplant. Laten we die wijsheid in onszelf begroeten en opdelven.