Onder de leden
Graag stap ik uit het kijkbuiskastje om u te ontmoeten. Anders blijft onze relatie zo eenzijdig. U kijkt en ik zie niks. Daarom hou ik ervan om u regelmatig tegen het vege lijf te lopen. Zo ook kort geleden. Toen mocht ik in een heel mooi zaaltje kennismaken met zowel NCRV- als KRO-leden.
Het thema van de dag was ‘eenzaamheid’. Daar schijnen we nogal bang voor te zijn met z’n allen. Terwijl Jezus ons met zijn weglopen naar de woestijn liet zien dat we afzondering juist nodig hebben. We moeten alleen en stil zijn om het bestaan te kunnen doorgronden en onze speciale taak te ontdekken.
Afijn, ik naar u toe.
Best een tikje vreemd. Ik zoek uw gezelschap om het over eenzaamheid te hebben.
Ik zou het liefst het sacrament van de nabijheid instellen door uw voeten te wassen en tegelijkertijd voel ik dat we pas in eenzaamheid onszelf leren kennen.
In dat mooie zaaltje bleek dat u daar ook zo over denkt. Op het podium mocht ik heel wat wijze vrouwen bevragen die weduwe geworden zijn en opzagen tegen de eenzaamheid, maar het alleen wonen heerlijk bleken te vinden.
Mensen, wat zijn we toch verrassend, ontroerend en wat lijken we op elkaar!
Laten we onszelf en elkaar dit jaar nabij zijn.
Want zeg nou zelf: wat hebben we een wijsheid onder de leden!
(Column voor de NCRV-gids 1 2016)