Onbevangen
De adventstijd is bijna aangebroken. Het stille winterwachten kan beginnen, het liefst met kinderlijke onbevangenheid. Maar waar wachten we ook alweer op? De laatste dagen komt er steeds een psalm in me op die ik als klein meisje leerde in de oude berijming: 'O mijn ziel, wat buigt g'u neder, waartoe zijt g'in mij ontrust? Voed het oud vertrouwen weder, zoek in 's Hoogsten lof uw lust.' Psalm 42 vers 3. Dat oude vertrouwen en kinderlijke onbevangenheid lijken iets met elkaar te maken te hebben. Zouden die de weg wijzen naar 'het ene nodige'? 'Unum Necessarium', zo heet het boek dat de apostel van de mensenliefde, Johann Amos Comenius schreef in 1668. Het Ene Nodige. Al eeuwen vraagt men zich af wat daarmee bedoeld wordt. Die uitdrukking komt van Jezus. Tegen de luisterende Maria zei hij dat zij het beter begrepen had dan haar redderende zus Martha. 'Weinig is nodig, slechts één ding', zegt Jezus in Lucas 10 vers 42. Wat zou dat nu toch kunnen zijn? Het lijkt me zo'n langzame vraag die goed past in deze adventstijd. Het ene nodige. Drie woorden die wekenlang mogen rijpen op onze tong en in onze ziel. Wat mij betreft dus graag in oud vertrouwen en met kinderlijke onbevangenheid. Heel eenvoudig. Maar daar ga ik wel m'n agenda en hoofd voor leegmaken. Het stille winterwachten kan beginnen.