Mouwen

Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 5 werknemers mantelzorg combineert met werk. Vandaar dat wij op kantoor een workshop krijgen over hoe je je evenwicht bewaart tussen zorg, werk en eigen welzijn. Sommige collega’s zorgen niet alleen voor hun ouders, maar hebben ook kinderen die extra behartiging nodig hebben. Ontroerend om op de werkvloer je ploegmaten van een heel andere kant te leren kennen. Ook geniet ik van de overeenkomsten tussen onze verhalen. Wij blijken allen opgevoed door ouders die alleen díe overhemden aanschaften waarvan de mouwen alvast waren opgestroopt. Type niet zwammen maar zweten. Nee hoor kind, je moeder heeft al gegeten. Een hele kunst om zo’n generatie echt te kunnen helpen. Bovendien hebben wij daar als producten van deze opvoeding ongetwijfeld ook een tik van meegekregen. Zo ontvingen we onlangs een gast in de Verwondering die na de dood van haar man, ook te maken kreeg met dezelfde heftige ziekte als hij. Toen de uitzending een feit was, maakte ze zich zorgen dat de sollicitatiecommissie van de top-baan waarvoor ze was gevraagd, zou afknappen op haar aandoening. Je groothouden is ook haar kennelijk met de paplepel ingegoten. Maar men was diep onder de indruk van haar authenticiteit en eerlijkheid. De diversiteit die ze zochten, vonden ze in haar kwetsbaarheid. De dapperheid van toen, gecombineerd met de openhartigheid van nu. Wat een hoopvolle erfenis.