Moker
Een korte, ferme uitspraak, ook wel oneliner genoemd, kan me m’n hele leven bijblijven. Mijn rugzakje is rijk gevuld met pittige wijsheden van mensen met een beperking die ik ooit muziekles gaf, diepzinnige zinnetjes van leraren en hilarische vondsten van geliefden. Ja, ik val op mannen met een woord-tic. Een grote liefde zei niet lang voor hij stierf: ‘Liever voorzichtig door rood dan onoplettend door groen.’ Nu zit ik in de bioscoop en geniet van de eigenzinnige grootvader in de film Belfast. Telkens als hij zijn jonge kleinzoon uitzwaait, zegt hij: ‘Wees goed jongen. En als je dat niet lukt, wees voorzichtig.’ Dan maar door rood. Verrukkelijk. Je zou zo’n grootvader hebben. Maar de uitspraak die me als een mokerslag raakt, komt pas halverwege de film: ‘Als je je te lang opoffert, wordt je hart een steen.’ Kent die man me ofzo? Ik viel al op z’n uiterlijk. Een robuuste vent met een onvergetelijk markante kop. En nu dit. Het inzicht dat me precies in deze tijd al had bereikt. Hoe vaak hoorde ik mezelf zuchten dat ik zo m’n best deed. Tot ik mezelf zat was. Ik merkte dat mijn dienstbare houding me verhardde, me juist vervreemdde van degenen die ik dacht te helpen. Ik werd een schijnheilige. Als je je te lang opoffert, wordt je hart een steen. Veel dank mooie opwindende grootvader.