Mobieltje
Spiritualiteit is levenskunst die omvormend werkt, zo las ik laatst. Omvormend. Doet me denken aan een stijf opgerold A4tje: ook als je het papier loslaat, houdt het de vorm waarin je het oprolde. Pas als je het andersom oprolt, ontvouwt het zich. Misschien is spiritualiteit de oefening in jezelf andersom oprollen en dan loslaten…En dan voelen hoe je hart zich spontaan opent voor een nieuwe werkelijkheid. De herfst is daarin een wijze leermeester. Blijf niet terugverlangen naar de zomer, maar geef je met de herfst over aan de tanende zon en antwoordt zoals zij: schitterend gul met jouw ontelbare kleuren en vruchten.
Ja, de zomer is voorbij. Maar dat wat wij in eerste instantie tegenslag noemen of als verlies ervaren, kan een zegen in vermomming zijn. Het maakt je nieuwsgierig. De vraag ‘wat heeft me dit te zeggen?’ kan je hobby worden. Een banaal voorbeeldje: elektronische apparatuur geeft er bij mij verrassend vaak de brui aan. Voortdurend gaat mijn mobiele telefoon stuk en ben ik hem tijdenlang kwijt wegens reparatie. Bovendien verlies ik daardoor steeds alle telefoonnummers. Ik begin er lol in te krijgen. Het is alsof ik word uitgenodigd deze vorm van communicatie minder serieus te nemen. Een lesje overgave in een modern jasje. Niet mijn wil maar Uw wil geschiede. Uw dienstmaagd luistert. Zonder mobieltje. En ’t lijkt wel of ze méér hoort…