Lockup

Mijn allereerste radiodocumentaire voor het programma Damokles wijdde ik aan mensen die vaak en lang in de file stonden. De eindredacteur vroeg of dat wel interessant was, maar al gauw stuitte ik op een bijzonder verschijnsel: deze gedupeerden doorliepen exact dezelfde zes stadia als mensen die in de rouw zijn. Geschokte paniek, ontkenning, woedende weerstand, aanvaarding, betrokkenheid, betekenis zoeken. Je rijdt in de fuik die file heet, wind je op, toetert, bedenkt een uitweg die er niet is, daarna ga je je baas bellen dat je later of helemaal niet komt en vervolgens kijk je om je heen naar je lotgenoten, flirt wat hier en daar en begin je de bloemen in de berm te zien. Nu is dit leerproces niet meer aan iedereen gegeven, want er zijn geen files meer. Komt door de lockdown. Die weet ook van wanten met z’n levenslesjes. Ik verdenk menig lotgenoot van hetzelfde stadium waarin ik zelf verkeer, namelijk het zesde: betekenis gezocht en gevonden. Ik heb het niet over de schreeuwers, maar over de stille aanvaarders. Toegegeven, ik ben blij dat we weer op een terrasje mogen zitten flirten. Maar mis ik de drommen, de restaurants, het kantoor, de volle steden, drukke stranden? Hebben we ons eindelijk neergelegd bij de lockdown, moeten we weer wennen aan een lockup. Gelukkig kunnen we dan weer door oefenen in de file.