Juweel

Het speelse herfstlicht laat mijn hart ieder jaar weer zingen. In het jaargetijde van de oogst ervaar ik een geheimzinnig gevoel van thuiskomen. Hoewel mijn tuin dit keer minder appels, courgettes en komkommers prijsgeeft dan vorig jaar. Het zijn maar kleine exemplaartjes. Zie ze daar toch ontroerend hangen in de wat bedremmelde herfstzon. Ook in de natuur kan het niet altijd groot feest zijn. Het is een bescheiden partijtje. Ooit vroeg ik aan een vrouw die zestig jaar getrouwd was met haar eerste liefde of ze een goed huwelijk had. ‘Zeker!’, antwoordde ze beslist. ‘’Maar tussen 1975 en 1992 ging het wat minder.’ Zeventien jaar lang was de liefde niet zoals ze had gehoopt, maar toch was alles goed. Ze zag de magere jaren aan voor wat ze waren. Nu toont mijn tuin dezelfde wijsheid. Bezie ook je eigen kleinheid met de tederheid van zacht herfstlicht. Geniet van de geheimzinnige levensgang, ook die van jezelf. De theoloog Bonhoeffer schreef: ‘Hoe meer iemand het mysterie eerbiedigt, des te meer heeft hij nog het kind in zich dat leeft in voortdurende verwondering en dat daarmee inhoud en zin geeft aan het bestaan.’ Achterin de tuin schittert een broze plant met grote roze bloemen. Nooit verwacht dat die zou overleven, maar dit juweel komt ieder jaar terug. Het leven is een mysterie en wij zijn van de partij.