Inspiratie

Nu ik met open mond lig te luisteren naar die twee boven mij, hoor ik het weer. Terwijl de tandarts en zijn assistente me aan twee kronen helpen, wisselen ze vaktaal uit. Het is een langdurige klus, dus vallen er veel onbegrijpelijke termen. Vanochtend in de trein genoot ik ook al mee met een staaltje jargon. Vier kennelijke collega’s spraken met elkaar over hun werk. Het ging geloof ik over geld en hun taal drukte zwaar op nogal verbogen Engels. Geen touw aan vast te knopen. Fascinerend. Op de vloer van onze boshut kan de cameraploeg er ook wat van. Daar worden tijdens het bouwen van de set geheimzinnige codes uitgewisseld. De ploeg weet dat ik geniet van hun onbegrijpelijke gemurmel. Dus doen ze er altijd nog een schepje bovenop. Dat voor spek en bonen aanwezig mogen zijn, dat wel genieten maar niet vatten, maakt zo’n werkdag voor mij tot een uitje. Nu ik hier met open mond in de tandartsstoel lig, weet ik eindelijk wat me zo inspireert aan vreemd vakmanschap: het is een vorm van in tongen spreken. Terwijl hun bewustzijn opvlamt, vergeten de deelnemers zichzelf in hun inspirerende spel. Ik hoor de begeestering en ervaar de opgewonden uitwisseling van kunst en kunde, maar kan het geheim niet betrappen. Pinksteren, ineens zie ik het: zalig zij die niet begrijpen maar wel gegrepen worden.