In his hands

Waar vind je toevlucht? Die vraag stel ik aan mensen in de podcast van de Verwondering. Ik begin bij een man die makkelijk Job had kunnen heten. Zijn vrouw sprong uit het leven, zijn huis brandde af, waarbij zijn logée omkwam, zijn lievelingshond stierf en zijn wereldwijde organisatie stortte in. ‘Alles moet weg’, citeert hij de uitverkoop. Volgens hem is een lege kast mooier dan een volle. Die gouden tip neem ik mee naar huis. Geen overbodige luxe, want mijn microfoon blijkt ook leeg. Ons gesprek is niet opgenomen. Dat hij in gezang uitbrak, blijft slechts in mijn herinnering. ‘In his hands He got the whole world.’ Gods hand is bijzonder groot. Vandaar dat je je er behoorlijk verloren in kunt voelen, zo zei hij. We barstten in lachen uit. Waar hij dan toevlucht vindt? Zijn antwoord is prompt en eenvoudig: in onbevangenheid. Wat een mooi woord. Ik probeer onbevangen naar mijn lege microfoon te kijken. Zijn blik staat nog wel op mijn netvlies. Ook al zegt hij dat hij nu een oude man is die vooral bezig is met het geluk van zijn naasten, hij kijkt als een jongetje. Verloren en onbevangen. Nooit eerder heb ik een vol leven zo krachtig samengevat gezien. Het maakt me blij. Wonderlijk hoe het verhaal van Job ineens levensvreugde blijkt te bevatten. De lege microfoon. In his hands.