Helen

Had ik net geleerd om niets meer persoonlijk op te vatten, krijg ik van het blad Volzin de Waarderingsprijs 2023. Grapjuh. Die erkenning is natuurlijk heerlijk. Maar deze trofee brengt ook een nieuw inzicht. Dat spirituele ‘niets meer persoonlijk opvatten’ blijkt vooral te gelden voor tegenslag en butsen op ons pad. Wij mensen zijn bijzonder gevoelig voor kritiek en kwetsende opmerkingen of handelingen. Complimenten daarentegen vergeten we makkelijk. Zo is het tenminste met mij gesteld. Er lijkt een tegenstrever in ons te wonen, de boze fee of Blauwbaard uit de sprookjes, die ons doof maakt voor waardering en ons oor laat hangen naar kritiek. Zolang we die kwade geest niet de deur uitschoppen, blijven we tegen dezelfde obstakels aanlopen. Dat je bijvoorbeeld telkens een geliefde opduikelt die niet monogaam is. Terwijl je de boodschap dat jij er niet toe doet al jaren eerder had begrepen. Het lijden is nodig tot het niet meer nodig is. Vanochtend zag ik op de markt een oudere vrouw lopen. Ze droeg een prachtige rok. Ik complimenteerde haar en ze reageerde blij als een meisje. Het speelse waar ik zo naar verlang, kwam spontaan op me afgedanst. Als we regelmatig geven wat we zelf verlangen zullen we vanzelf helen, zag ik vanochtend in. In de middag ontving ik die waarderingsprijs. Nu nog leren dat zo persoonlijk mogelijk op te vatten.