Gewoon

Eigenlijk is het iets waar iedere maker van droomt. Dat het hele land al in rep en roer is voordat er nog maar een seconde van je programma op de buis is geweest. Zouden wij van de Verwondering ook wel willen. ‘Wát?! Zondag komt een man beweren dat tegenslag een zegen in vermomming is! Hoe durft hij!’ Zoiets overkwam het programma Gewoon Bloot. We raakten volkomen in paniek bij onze eigen voorstelling van mensen die hun naakte lichaam tonen aan kinderen. Beslist een zelfonderzoekje waard. Zelf ben ik ook niet opgevoed met blote lijven, maar veel kinderen in dit programma zien hun ouders regelmatig in hun stralende kwetsbaarheid. Zo vertellen ze vrijmoedig. ‘Bloot is wel gewoon gewoon want iedereen heeft het. Alleen hebben we er meestal iets overheen.’ Briljante analyse van een kind dat je meteen wilt adopteren. Inmiddels is Gewoon Bloot iedere zondag op de buis. Het troost me, die mensen die zich onverbouwd en onverbloemd tonen. En die zich bovendien kwetsbaar durven uiten. Want je zou nu maar twaalf jaar zijn, kind van het digitale tijdperk waarin internet-lijven ongeveer allemaal zijn opgespoten, verbouwd of afgetraind. Onze zelfafwijzing lijkt de norm geworden. Maar de kinderen in dit programma tonen dat er een generatie aan het opstaan is die onbevangen blijven kan en wil. De hele mens, het wordt beslist nog wel wat met ons.