Energie

In het bos loop ik hem tegen het lijf, de briljante dirigent die vorig jaar tijdens een concert een beroerte kreeg. Het is een man die me altijd heeft ontroerd. Hoe komt dat? Ik ben blij hem te zien. Tijdens deze wandeling was ik me nogal aan het verwonderen over de enorm ontmoedigende invloed die achteloosheid op me heeft. Ik heb een cynisch wezentje aan boord, maar dat moet natuurlijk niet de macht gaan grijpen. Dat stemmetje dat al op haar klompjes aanvoelt dat men niet doet wat men belooft, onzorgvuldig werk aflevert of in het geheel niet reageert. Terwijl ik me loop op te winden, kijk ik ineens in de zachte ogen van de dirigent. Totaal ontwapend beëindig ik mijn wandeling. Hoe komt dat? ’s Avonds blijkt de dirigent op tv te zijn. Hoe wonderlijk. Hij geeft alles wat hij in zich heeft aan zijn uitmuntende muzikanten. De tranen lopen over m’n wangen. Waarom? Deze man is zo’n gul toegewijd doorgeefluik van z’n talent. ‘Wat hebt gij wat gij niet ontvangen hebt?’ staat er in 1 Korinthiërs 4. Deze kunstenaar laat zijn ontvangen geschenk slechts door zich heen stromen. Toewijding vloeit, achteloosheid stolt. Kennelijk ben ik nogal gevoelig voor energie. Wat een opluchtend inzicht. Mijn pijn over onzorgvuldigheid is de achterkant van mijn vreugde over bezieling. Aan die devotie ga ik mijn energie schenken.