De maand Mei ja ja
De meimaand is voor mijn katholieke collega’s van oudsher de Mariamaand. Als de aarde haar volle schoonheid naar buiten brengt en ons gul bedelft onder kleurrijke bloemen, dan is het ook de tijd om de Vrouw in de bloemetjes te zetten die Jezus baarde. ‘Mystieke roos’, noemen ze haar. En ‘ Morgenster, ‘ Poort van de Hemel’ , ‘ Troosteres van de bedroefden’, ‘Heil van de zieken’. Als protestants meisje besef je dan ineens hoe weldadig die hartverwarmende vleug vrouwelijkheid in het christendom is. En hoe je dat gemist hebt in het calvinisme waarin alleen plaats was voor de mannelijke kant van de goddelijke familie. Toen Herman Finkers bij ons te gast was in De Verwondering, zei hij tegen mij: ‘Rare jongens, die gereformeerden, die denken dat God zonder moeder kan!’ Wat geniet ik toch van de oekumene binnen de omroep… Laten we Maria als archetype van Barmhartigheid, als dienares bij uitstek van het goddelijk mysterie en als moeder van God dus in deze meimaand maar eens flink in de bloemetjes zetten, ook al draaien Calvijn en al zijn beeldenstormers zich dan misschien om in hun graf. Bij het prachtige Mariabeeld in mijn kamer dat aan die storm ontsnapt is brandt al dikwijls een kaarsje. Maar nu ga ik de wei in, de hei op, kijken of ik een goddelijk veldboeketje voor haar kan scoren.