De innie
Een koptelefoon ophebben zonder muziek. De telefoon niet opnemen, zeker niet bij anonieme bellers. Bekaf raken van lawaai, van espressomachines tot radioreclames. Afspraken op het laatste moment afzeggen. Mocht dit u verbijsterend bekend voorkomen, dan is de kans groot dat u een innie bent, een introvert. De buitenwereld heeft dat zelden in de gaten want innies kunnen goed omgaan met aandacht en succes. Neem Obama, Finkers, Bowie, Monroe. Allemaal innies. Het verschil tussen introverte en extraverte mensen is dat de laatste groep de batterij oplaadt in gezelschap. Terwijl de innie ook best sociaal is, maar pas met het stekkertje op zijn energiebron wordt aangesloten als hij alleen is. Volgens het boek ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ van Liesbeth Smit. Cadeautje van mijn ouders. Ik was een kind dat zich in gezelschap achter haar piepkleine popje probeerde te verschuilen en dat de woorden partijtje en karweitje door elkaar haalde. Veel innie-punten dus. Ik raad het boek aan die vrienden aan van wie ik vermoed dat ze ook introvert zijn. Want het is opluchtend te lezen dat je noch gek noch de enige bent. Bovendien bevordert zelfkennis je zachtheid. Mildheid voor jezelf en voor de ander. Want innie of outie, we hebben er nauwelijks invloed op. We kunnen slechts constateren dat we zijn zoals we zijn. Ook dat kan trouwens lekker in je eentje.