De grote boodschap
Zou iedereen dat hebben? Van die vreemde verlangens waar je nooit over praat? Of misschien zijn het niet eens verlangens. Meer hoedanigheden die in je leven. Mogelijkheden die aangeraakt en ontgonnen zouden kunnen worden. Maar zulke kriebelingen hoeven misschien niet eens perse het daglicht te zien. Soms zijn het net stille vrienden die stilletjes met ons meeleven en waar we levenslang geen last van hoeven hebben. Een ingetogen grondtoon in de kakofonische symfonie die ons leven in feite is. Er leven personages in ons waarvan velen het daglicht nooit zullen zien.
Een van mijn personages was altijd de toiletjuf. Tenminste, dat vermoed ik. Want bij iedere vrouw met een jasschort aan die bij een schoteltje voor een openbaar toilet zit, voel ik verwantschap. Nooit heb ik daar veel aandacht aan besteed, omdat ik dat wel met meer beroepen heb.
Maar nu gaat de telefoon. Jongens van vroeger. Van het conservatorium. Dat ze zin hebben in muziektheater met verdieping. Dat ze een kerkje weten wat nu ook theater is geworden. Of ik mee doe.
Ik??
Pas nu valt het kwartje. In m’n eigen schoteltje. Misschien ben ik allang die toiletjuf. Wat is een interviewster anders?
‘Kom je iets halen, iets brengen of iets achterlaten?’ Die vraag is mij net als een toiletjuf vertrouwd. Zij heeft weet van de diepzinnig dubbele betekenis van een grote boodschap: ieder mens wil zich ontlasten van dat wat hem dwarszit en wat hij op z’n lever heeft.
Maar een mens heeft ook een vermoeden van zijn eigen grote boodschap, zijn talent, zijn zelf opgedane levenswijsheid.
Misschien is mijn toiletjuf niets anders dan een doortastende biechtmoeder. Kom tot haar allen die vermoeid en belast zijt. Haar schuilplaats heet niet voor niets ‘restroom’. Rustruimte. Zittend op haar biechtstoel kunnen we visualiseren dat alle overbelasting, stress en overbodige ruis door ons heen stroomt en ons verlaat. Wat een ruimte levert dat op. Welke schat komt er dan vrij?
Waarlijk, er leeft een ondergrondse toiletjuf in mij. Zij wil het licht zien. Ik ga haar honoreren. Zij mag de Bühne op.
Wie takelt u binnenkort naar boven?
(Column voor Perspectief)