De gelofte
Laatst hoorde ik een tragikomische ‘mop’ over de Verenigde Naties:
‘”Wij zijn van mening dat het eerlijk is het tekort aan voedsel in de wereld op te lossen.” Maar Oost-Europa bleek het woord ‘eerlijk’ niet te kennen. In West-Europa hadden ze nog nooit van de term ‘tekort’ gehoord. Afrika wist niet wat er met ‘voedsel’ bedoeld werd. In China kennen ze het woord ‘mening’ niet. In het Midden-Oosten komt het begrip ‘oplossing’ niet voor. En in Amerika is de uitdrukking ‘de rest van de wereld’ onbekend.’
Leuk bedoeld en schrander bedacht. Maar nu is het bijna advent, een tijd van reikhalzend uitzien naar licht. Wat betekent dat eigenlijk? Wat staat ons dit jaar te doen? Dat moet u natuurlijk helemaal zelf weten, maar zelf denk ik dat het tijd wordt voor een adventsgelofte:
‘Wij zijn een schitterende verscheidenheid van culturen en levensvormen.
En daarin vormen wij één menselijke familie, één aardse gemeenschap en wacht ons één gemeenschappelijk lot. Wij vormen de opkomende wereldgemeenschap. Daarom erken ik dat alle wezens van elkaar afhankelijk zijn, heb ik vertrouwen in ons menselijk potentieel, verlang ik naar vrijheid en verantwoordelijkheid voor iedereen, wil ik de rijke, schone schatten van de aarde veilig stellen voor de toekomst. Laat dit het Tijdperk van De nieuwe eerbied voor het leven worden. Laat onze geest en ons hart voor dat inzicht open staan.’