Al eeuwen piepjong
Het seizoen is weer begonnen. Voor het tv-programma mijn Pelgrimspad loop ik het Friese gedeelte van het eeuwenoude Jabikspad. En de Verwondering heeft een nieuwe boshut gevonden waar zowel onze gasten als wij makers blij van worden. Niet zo handig dat ik juist nu koorts krijg. De laborante van de huisartsenpraktijk constateert binnen een minuut dat ik een blaasonsteking heb opgelopen. Ze kijkt in de computer en zegt: ‘O, je bent een gezonde jonge vrouw.’ Daar moet ik nogal om lachen. Zolang ik me kan herinneren voel ik me een oude melancholieke man. Nou ja, niet overdrijven…vrouw. Mijn televisieherinneringen stammen van decennia geleden: op de Friese paden denk ik vol heimwee terug aan Swiebertje en de nieuwe stokoude boshut lijkt sprekend op die van de serie Het kleine huis op de prairie. Hoezo jong en gezond? Als puber bezocht ik geen disco’s maar orgelconcerten. Ik blijk niet de enige te zijn. Onze eerste Verwonderingsgast is Rik Felderhof. Net zeventig geworden en altijd weemoedig geweest. Toch is de kleine Rik altijd bij hem: ‘Het kleine jongetje in mij is bij wijze van spreken al verliefd op het kleine meisje in jou. Terwijl wij volwassenen er niet aan toe zijn’, zegt Rik. Zo is ‘t, het kleine kind in mij is altijd bij me. Ik ben nooit alleen. Vroeger eeuwenoud en nu piepjong. Op alle markten thuis.