Aangenaam gezelschap
‘Ik weet dat God me niet meer te dragen geeft dan ik aankan. Ik wou alleen dat Hij niet zoveel vertrouwen in me stelde.’ Die zin van Moeder Theresa maalt nu door mijn koortsige kopje. Terwijl iedereen de griep achter zich heeft gelaten en lentefris rokjesdag viert, ben ik alsnog geveld. Een hele uitdaging, deze verplichte retraite. Van het ene op het andere moment word je uit het volle leven weggerukt dat intussen zonder jou ook vrolijk verder gaat. Ik heb alles afgezegd waarvan ik dacht dat het belangrijk was, maar ineens blijken die werkzaamheden achterwege te kunnen blijven of door anderen te worden opgeknapt. Le petit mort, de kleine dood. Gelukkig komt er soms iemand met bloemen aan m’n bed. Dat lijkt een beetje op de grote dood, maar fruit valt me ook veel ten deel.Om terug te komen op die Theresa-uitspraak: wat me in mijn isolement opvalt is dat God ver te zoeken is. Ben ik lekker aan het werk, kom ik Hem steeds vol verwondering tegen in de ander. En ook bij mij zelf is dan sprake van een wonderlijke inspiratie die mijn ikje te boven gaat. Hier tussen de lakens laat God het helaas een beetje afweten. Ziek zijn is een eenzaam avontuur. De ultieme test of je jezelf aangenaam gezelschap bent. Laat ik Zijn vertrouwen in mij niet beschamen.